bir bedel,
öyle bir bedel ödüyor ki insanlýðým
ne zaman bulutlara deðse gözlerim
yaðmurlar kanýyor kuraklýðýma
ne zaman bir çiçeði sürsem nefesime içim içime batýyor
patlýyor içimdeki volkanlarým ardý sýra
bir ateþ ,
öyle bir ateþ ki içimde söndüremediðim yangýnlar
önce beni sonra beni yakýyor
insanca,
mertçe yaþamanýn her nefes alýþýnda
girdaplarýmda boðuluyor, defalarca ölüyorum
neyin bedeli be bu annem
üþüdükçe üþüyor, düþüyorum hiçliðimin dehlizlerine
oysa,
sen öðretmedin mi bana yarataný ve yarattýðý her þeyi çok hem de çok sevmeyi
bak anne bak,
görüyor musun insanlýk bile sürgün yemiþ insanlýðýndan
neyin kavgasý bu neyin, þu üç kuruþluk dünyada
nice analarýn yürekleri paramparça olmuþ yanýyor
aðýtlara sarýlý evlat kokularý oluk olmuþ topraða kanýyor
nice ateþler düþürülüyor
doðadaki binlerce savunmasýz yaban yaþamýn yüreðine
ya aç çocuklarýn yakaran gözlerini görüyor musun
ölmek ile ölmemek arasý kokuyor, titriyor nefesleri
yok anne yok
þairler bile hüzün kusuyorken kalemlerinden
sayfalara sýðmýyorsa yaþama dair isyanlar
sorgu vakti gelip çatmýþtýr
ödenecekse insan olmanýn , olamamanýn bedeli
vakit bu bedeli ödeme vaktidir
aðlama be annem
sen yine, “iyi ki doðdun oðlum” diye öp alnýmdan
sar, sarmala, öp, kokla ama sakýn aðlama
sil o mübarek gözyaþlarýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.