gece yüklü gözlerim uyuturken zamaný
bu gecede senden kalma uyandým sabaha
üþüyorum
bak,
ateþ böceklerimde üþüyor
gelincikler intihar kusarken renklerinde
menekþeler mor sevdasýnda kayýp
bilmiyorum
daha kaç þehir öldüreceðim içimde
kaç þehir daha kanayacak hiçliðimde
oysa,
zaman perdelerini örterken yüzüme
ne çok yarým kalmýþtýk yarýna
kaný çekilmiþ umutlarýmýn her hücresinde
üþüyor
gecelerime astýðým düþlerimin her kuytusundan
düþüyorum.
ey gözleri ateþ hattý sevgili
söyle,
þimdi katili ben miyim düþlerimin
kýzýl þafaklarýma resmettiðim her sen
sinemde çöreklenmiþ bir kurþun
biliyorum
dýþarýda ölüm var
yalnýzca bize
d/üþüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.