zamansýzdý gidiþin…
kanatlarýnýn gölgesinde
sustu þehir…
her yer sessiz, sensiz, karanlýk
beyaz ilk defa sana yakýþmadý
tel örgüler çektim yorgun düþen gözlerime
yüreðimde ölüm,
sessizliði çýðlýk çýðlýða
kaç adýmdý yokluðun
sayamadýðým, kaç adým daha boðulacaðým hasretinle
taþýmýyor artýk,
sensizliði giydirdiðim omuzlarým
intiharlarla harmanlanan bir acý var içimde
ellerim toprak kokuyor
parmak uçlarýmda ölüme sürülmüþ mermi
seni üþüyorum servilerin gölgesinde
ben þimdi
gittiðin uzaktayým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.