Ey kalpten geçenleri okuyan mahir miskin!
Kurtul kaypak zeminden; edebe gel, edebe!
Güzel haslet genleri ne gýybettir, ne de kin
Haberin yok mu sin’den? Edebe gel, edebe!
Meziyetken hoþ sözle bülbül gibi þakýmak
Neyine gerek bühtan, niyetleri okumak?
Gâyem ne kuyu kazmak, ne de kefen dokumak
Sanma mezarlar yünden; edebe gel, edebe!
Kâh hakimsin, gâh cellat; her daim muhacimsin
Kâh mucize gösteren, sýr çözen müneccimsin
Sordun mu hiç kendine? Hakikatte sen kimsin?
Öðren birþeyler dinden; edebe gel, edebe!
Fer kaybolup gözünden, kepenkleri inmeden
Kaynar kazan içinde hýrçýn sesin dinmeden
Ýmansýz gittin diye þeytanýn sevinmeden
Kork mahþer denen günden; Edebe gel, edebe!
Toplayýp kulaklarý çýkarsan her gün tura
Âkýbet meçhul deðil; ya yalan, ya iftira!
Neden koþarsýn beyim peþimden ardým sýra?
Ekin olmaz dikenden; edebe gel, edebe!
Nâcizane tavsiyem; kalbine sevgi doldur!
Lazým deðil diyorsan; buyur, nefretle dol dur
Lâkin, sakýn unutma! Ahlak en güzel yoldur.
Ýlaç olmaz irinden; edebe gel, edebe!
Neden nem kapýyorsun kalemimin yelinden?
Kurtar artýk paçaný zalim nefsin elinden
Bir kez de bal damlasýn o sazýnýn telinden
Kibir çýkar hodbinden; edebe gel, edebe!
Öfken seni mum gibi eritip bitirmeden
Ýnsaný insan yapan hasleti yitirmeden
Takvimin son yapraðý eceli getirmeden
Ayrýl þerli mahzenden; edebe gel, edebe!
Bize düþen uyarmak; dostane bir nasihat
Sana "Dostum" diyorum; bu mu hâlâ kabahat?
"Lâ havle" çek, "yeter" de, þeytaný içinden at!
Kâr der biraz yekûnden; EDEBE GEL, EDEBE!
Iþýk tuttum önüne faydasýný umarak
Gezme öyle âvâre gözlerini yumarak?
Ben farklý zannetmiþtim; sende beþ duyu merak
Can ayrýlmadan tenden; edebe gel, edebe!
Maksat ne övgü almak, ne kendimi aklamak
Çözüm ne küs yaþamak, ne seni yasaklamak
Eminim farkýndasýn; istesen de saklamak
Kol görünüyor yenden; Edebe gel, edebe!
Söyle o yamaðýna ortalýðý katmasýn
Bahçeme gizli girip anteni kabartmasýn
Ki, o güzel pabucu çamurlara batmasýn
Tut elinden, çek inden; Edebe gel edebe!
Bazen sabrým taþsa da, kem söz gelse de dile
Yaradan þahidimdir; kalp kýrmam bile bile
Benim ile uðraþma! Tüm gayretin nafile
Son söz; selam Berlin’den; Edebe gel edebe.
Mecit Aktürk
26.02.2012