Sen,
yýldýzsýz gecelerimde tuttuðum en masum dilek
nasýrlaþmýþ, katran karasý düþlerimde açan nadide bir çiçeksin...
bilir misin,
yüreðime kanatarak iþlediðim gülüþlerinde kaybolduðumu
nice deli rüzgarlarýn türküsü kamçýlanýrken cýlýz tenimde
damla damla yakýyor, yanýyor nefesimin ayaz yarýsý
dizginlenmiþ keskin benliðimde tüm hiçliðimle üþüyor ve
bir albatrosun gözlerine düþüyor katýk ettiðim hasretim
kaç gemi geçti bir bilsen sarhoþ denizlerimden
her sefere bir sen, gelemeyiþlerine hep ben düþtüm
artýk
gün doðmuyor umutlarýmý serptiðim denizlerimin tenine
maviliklerim köpük olmuþ, intihar ediyor yosun giymiþ kayalýklarýn yüzünde
oysa
damar, damar aþk kanardým baharlarýnda
büyütürdüm seni göðsümün en tenha derinliðinde
ýlýk bir rüzgar olup öperdim, deðerdim saçýnýn her teline
þimdi
iklimlerimden göç etmiþ eksik bir baharsýn
mirasýndýr gözlerime izini býraktýðýn nemli gülüþlerin
ben
yok oluþlara tam yol vermiþ izci kimliðimde,
pusulasý þaþmýþ rotamda, kayýp bir coðrafya
denediðim tüm yollarda sen, bana kendimden uzak ve
bir o kadar ben, o kadar ki ýslaklýðýmda kurak
gece, tüm çýplak karanlýðýyla poz verirken sahillerime
sana ait son bir nefes ýþýk gözlerimde sönüyor
yüreðimde eriyor sensizlik…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.