-Ýkiz doðmuþ aþk ve nefret- *** Çeliþkilerle boðuþurken seven kadýn Bütün arzularýný içine bastýrýr Ve baðýrýr karanlýklara yüzü duvarlara dönük Ýki eliyle aðzýný kapatarak var gücüyle Kahrolasý bir törenin kurbaný olmasý iþten bile deðil Mekân; fark eder mi; burasý dünya… Müdahale edilmiþ bir öyküyü yaþamak Ýnsanlarca ne kadar zor Desek ki; sabret Ne bu nefret Bulursun mutlaka nusret Beride bir âlem; ................Ki, iþret -Hadi aç aðzýný aþka, aþýða küfret-
“Kim benim yerimde olmak ister; ayný duygularý yaþasa…” Der gibi avazý çýktýðýnca baðýrdý; zamana yayýldý sesi Kimseler duymadý…
Düþleri gözlerinde donuk kalmýþ bir heykel görüntüsünde Mat bir çýkýntý gibi yýllar gözlerden akýyor Hasret okunuyor uzakta bir karartý gibi, net deðil; Belirsizlik dolu bir korku yansýyor çoðunlukla… Mayýs gelsin isterim, güller açýlsýn her yerde Güllerle gülecek belki de…
Egzotik bir öykü gibi gelse de sözlerim, Geçerliliði hala taptazeymiþ gibi… Kalan onca bahtsýz hayatýn içinde yalpalayanlarý anlatýr Hiçbir þairselliði olmayan sözlere sýðýnýrken insan Kendini ele verir aslýnda…
Ýnsan kendi etrafýna sur örer mi? Kendini hapseder mi durduk yere? Kendini yakar mý ateþlerde?
Aslýnda insanoðlu, Ne kadar olumsuzluk varsa kendine, Kendi eliyle yapmýþtýr Ýnkâr etse de her þeyi, bilerek zulmeder nefsine
Kimedir bu sitem? Neye inat eder, bilemez
Garip ve tanýmsýz mekânlarla dopdolu dünyasýnda Zamaný öldürür elinde kýrbacý Her salladýkça ruhunda þaklar, yakar kendini Tuz basar yarasýna
Cam kýrýklarý üzerinde dolaþýr /ayaklarý kesilir Yüreðine kan sýzar…
Can çeker Bin yýllýk yoldan kokusunu almýþ yârin Bin yýllýk hasretle tüterken Ve görmeye ramak kalmýþken Elini uzatsa tutacakmýþ gibi olur Elinden uçup gitmesine dayanamaz…
Ve bir çift göz Solgun bir yüz Hüznü derinlerden yaþadýðý belli Saklamak istiyor halini; saklayamýyor ne çare Gözleri ele veriyor…
Yanýk, aþýk… bir kadýn tavýrlarý açýk, saklayamýyor…
Ey sabahlarýmýn aydýnlýk yüzü… Bir gün de güldüðünü görsem, içerden Sahiden mutlu olsan… Sevinirim…
Ve sen, Her zaman kendinle savaþ halindesin Rüyalarýn kararmýþ…
Umutsuz geçen zamana takýlmýþsýn Unutmuþsun; umutlarý, insan kendisi bitirir Sonra çýrpýnýr durur Suyu çekilmiþ deredeki balýk misali Çýrpýndýkça biteceðinin farkýnda deðil sanki…
Býrak artýk Ýçinde kendinle duygusal boyutta kavga etmeyi Býrak küsmeyi sevdanla Koyuver geliþine doðallýðýnda kendini bulmaya bak
Ýçinde yaþattýðýn birisi var, biliyorum Kaybettiðini bulmuþ gibisin Lakin hüznün geç bulmuþluðundan kaynaklý Uyurken, gözlerini kapatýrken o geliyor aklýna Düþünüyorum; Seni böyle mahzun eden kaderin mi? Yoksa müdahil davranýþlar mý? Söylesene canan; Hicranýn çok derin mi?
Þimdi Seni mutlu edecek Huzur içinde teslim olmuþ biçimde yâre Hayallerinde yaþamaya koyulacak Mevsimlerden geçtikçe kendini bulacaksýn… Sakin olup Çakan her kývýlcýmla tutuþmayýp Kendinle barýþacaksýn
-Anbean onu an, yeter artýk ey canan; yanmak kaderinde varsa, yan Ey gözleri hüzne dalan; zamanýdýr, gafletten uyan-
Güneri Yýldýz (Elazýð, 05.02.2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.