Pardon, bakar mýsýnýz? Evet siz… Yüzü hep gülen kadýn… Az evvel geçmiþtim yanýnýzdan, Gönlümü düþürmüþüm, gördünüz mü? Oysa kendime güvenim tamdý, Benim olana gözüm gibi bakardým… Oldu bir kere, düþtü iþte… ... Hayýrdýr… siz neden hala gülüyorsunuz? Ben aðlamaklý, Siz, inadýna gülüyorsunuz… Siz hiç mi düþürmediniz ? Söyleyin… Yoksa… Yoksa siz de mi? siz mi buldunuz ? O yüzden mi? böyle býyýk altý gülüþünüz? Þimdi fark ettim de, yalnýz gözleriniz deðil, Ruhunuz, sanki, yüreðinizin içi gülüyor… Hani laf aramýzda, size de, gülmek çok yakýþýyor. … Öfkende dahi, sahi bir tebessüm, Yan bakýþýnda, ayrý bir albeni var, bakýþlarýn, baharda rüzgar, Rüzgar, saçlarýna aþýk… Saçlarýn, rüzgarlara alýþýk…
Demem o ki… Ey! Tebessümü, gül yüze yakýþtýran… geleni geçeni, ardýndan bakýþtýran, Gülen kadýn… Sen, sözlerimi ilan-ý aþk zannetme, Aksini ispata davet etme…
Gülmek sen, sen gülmek olmuþsun, Doðarken, sanki gülerek doðmuþsun, Alâkamý hoþ gör, amma ve lakin… Adettendir sormam lazým; Yoksa sen, sen “ismi-gül” müsün? Sevdaya ömür müsün?
Celal Þahbaz_________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.