Yürek içindeki deryadýr
Kanýyorsa topraklarýn
Kum saati misali fýrtýnaya
Yaprak kurumuþsa savrulmaya
Tersine dönmüþse nehirler
Sýðýn,
Sýðýn bir balýkçý teknesi gibi
Ruhundaki saf limana
Söz kurur elbette
Tuzu kalýr dudakta
Velakin kurutur umudu da
Aþk, ihsan etmektir zamana
Ki sallanýr durursun sýzýlarýnda
Sonrasýnda güneþ açar karanlýklara
Bir gözyaþý damlasýyla yanar
Bir gökkuþaðý rengiyle arýnýrsýn
Yeniden baþlarsýn yaþamaya
Dil kurur elbette
Suya dönüþür hasretin
Velakin gül ise lisanýn, tuz basýlýr yaraya
Ýyileþir þiir
Gözlerinden akan yaðmur damlasýysa
Kýrýlýr mührü baharýn
Yenilenirsin,
Dönüþürsün yeniden Þeyda’ya
Yaþamaya
Yürek içindeki deryadýr
Ah demem, ah deme
Ah demeye vefadýr
Söz kurur
Çýra yanar çatýr çatýr
Dua garibin duldasýnda sefadýr
Rüzgar savurmuþsa sonsuzluða
Ah etme
Aþk gibi yiðitçe ölümde sevdadýr …