Yine yüreðimin fýrýnýnda çifte kavrulur sancýlarým. Ayyuka çýkar da ah u zârým, gülücükler uðramaz kýyýlarýna. Beslenmedikçe yeþermez, kupkuru dallarým, Yana yana tükenerek, Yaradan’ýn dualarýna.
Bazen býrakýrým kendimi boþluðun kucaðýna. Bazense Rabbe tutunuþlarýmla ilmek ilmek, Mevdivenler kurarým piþmanlýðýmda yükselerek. Umutlarým bir bir deler rahmet kozalarýmý, Gufran’a doðru ipekten nurlu yollar örerek.
Bazen yalýn alevler dokunur parmaklarýma, Hicranlý rüzgârlar savurur, saçlarýmý döverek. Demirden kafesler örer, ruhumun sürgünleri, Hüzün dolu kadehimden saðanaklar dökerek.
Yüreðimde bir yanýk sevdânýn sýzýsý kalýr, Üþüyen gecelerimin yalnýzlýðýna bürünerek. Sis çökmesin Ey Nûr, aklýmýn semâlarýna, Sana doðru yürüyüp, yolu kýsaltmam gerek.
Ey Vâhid son ver , rûhumun afili yalnýzlýðýna, Uçur Ýmânýmýn hazzýnda, göklere yükselerek.
Sevocançiçek
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAZI YOLCUSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.