Sabah kendini belli ediyor, ufuk aðardý..
Fotoðrafýn elimde, bakýyorum iç geçire geçire...
Uzansam dokunacakmýþým gibi geliyor,
Hissedecekmiþim gibi saçýný
Dalgalanýyo gözümün önünde.
Sana dokunduðumda garip bir titreme oluyordu ya hani bedenimde ?
Hani ne diceðimi þaþýrýp saçma saçma gülümsüyordum ya sana..
Þimdi de öyle hissettim kendimi.
Sanki beni görüyorsun diye saçýmý düzelttim,
Sonra hafif bi gülücük attým fotoðrafa..
Sen varsýn çünkü karþýmda yine titriyorum.
Sebebi açýk hala seni seviyorum.
Ama belki de titremenin sebebi sevgi deðil de korkudur.
Fiziksel olmasa da deðersiz olduðumu hissettirecek,
Beni kahredecek
Bir tavýr alacaðýndan korkuyorumdur.
Yada yine, tekrardan gideceðinden korkuyorumdur bilmiyorum...
Ama gideceðini de bilsem kýskanamýyorum ellerimi,
Alamýyorum çerçeveden kendimi.
Zarar versem de kendime, olmuyor iþte.
Beceremiyorum sensizliði.
Sen yokken çok daha acý çekiyorum
Benimle muhatap olmasan da ayný ortamda bulunmak
Bana zevk veriyor; bunu seviyorum...
Her þeyden önce sana yakýn olduðumda
Titriyor ya bedenim ?
Ne diyeceðimi bilemiyorum ya bazen...
Ýþte o bile,
Ýþte o anda bile dünyalar benim oluyor.
Gitmeni istemiyorum ben...
Seni ne kadar çok sevdiðimi her defasýnda söylesem de
Benden gittiðin,
Ayrýlýk çanlarýnýn çalmaya basladýðý
O lanet günü unutamýyorum...
Acýnýn sinyalleri yayýlmýþtý o gün yavaþ yavaþ...
Göz yaþlarý birikmeye baþlamýþtý
Senin kararýna baþ kaldýrýrcasýna.
Ama sen ’Martý’lar gibi özgür olmayý istedin,
Onlar gibi kimseye baðlý kalmadan uçmak istedin rahat rahat...
Süzülürken havada kanatlarýnýn aðýrlýðýný hissetmeyeceðini düþündün..
Düþünemediklerin þu anda baþýný aðrýtmakta, bunu biliyorum....
Sen ne kadar özgür olursan ol,
Uçabildiðin kadar uzaða uç.
Kanatlarýn sana aðýr gelmeyecek belki ama...
Ama sen mutlaka benim vereceðim sabah kahvaltýsýna,
Ekmek parçasýna mahkum kalacaksýn...
Ýþte beni asýl üzen de bu gül’üm,
Bana muhtaç yaþayacaksýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.