Gitme, dur Ey Yolcu! Selam ver bâri!
Kaldýr baþýný da halime bir bak!
Sor, neden çok üzgün Yorgun Süvari!
Düne dek ýþýrken gözlerde feri
Neden kara yazmýþ Kader Defteri
Neden hüzün kokar bu Gamlý Konak?"
Sor ki sayýp sana sayýsýz sebep
Teselli bulayým, daðýlsýn efkâr.
Yaram ayný yara, derdim ayný hep;
Ýhanet, nankörlük, bozulan nesep...
Hepsini yazmaya âciz mürekkep
Kolay mý gerçeði kalemden inkâr?
Kitabýmýz vardý mutenâ rafta!
Yol sarpa sardýkça açýp bakardýk
Ne oldu da bize kaldýk ârafta?
Neden tüm fikirler haçlý sarrafta?
Müslüman münkirle ayný tarafta
Doðruyu yanlýþa ne zaman kardýk?
"Kýzýl Elma"mýza kurt nasýl girdi?
Nerede kaldý o þanlý Akýncý?
Halbu ki davamýz, yolumuz birdi
Umutsuzluk kalbe lekeydi, kirdi
"Mürþit" hakikatti, "doðru fikir"di
Neden bizden olan bana yabancý?
Ayný kapta aþa lokma banardýk
Atadan yadiðâr þanýmýz vardý.
Hakikati söyler, Hakk’ý anardýk
Mazlumun âh’ýyla biz de yanardýk
Kökleri âtide koca çýnardýk
Bizi biz olmaktan kimler çýkardý?
Sakýn "kader" deme; iftira, yalan!
Tevekkül, gayrete, tedbire tabi!
Akrep yaklaþýrken, týslarken yýlan
Sen, ben, o; biz idik, tepkisiz kalan,
Ýrtifa kaybeden... hergün alçalan...
O yüzden bak bugün üstte ecnebi!
Durdurmak ne mümkün hüzün selini
Kalbimde ok gibi hakikat bana.
Öyle özledim ki bir dost elini
Sayarak en baþta "can" bedelini
Emanet alýrken NAZLI GELiN’i
Verdiðim sözleri hatýrlat bana!
Mecit Aktürk