Yüzlerinde erdemlerinin ýþýðýyla birlikte solmuþ gülleri Nasýl benziyorlar baharlarýný ezberlemiþ yitik aðaçlara Ne çok iyiydin kendine bir baksana Saklandýðýn karanlýk maðaralarda Ve ne çok kötüydün, tarihini yitirmiþ bir nüfus kütüðünde
Sana bu sofraya otur dedi ustan Oturdun ve yemyeþil giyindi öteki dünyan Senin yaratýcýlýðýna öykündüðün tanrýn Býraktý artýk sana aðlamayý Külün ömründen ezber ettin ak ve karayý deðil mi ? Adam eder mi seni artýk Bulandýðýn bu toprak
Býrak çöller kalsýn Üzerlerinde bize býraktýðý geçmiþin deli taylarý olsa da Býrak hiç uyanmasýn artýk bahar Ölümcül yaralarla yaþamayý erdem kabul ediyorsa