SOLUCAN DELİĞİNDE BİR GÜN

Puslu yamaçlarýn ardý sýra bir tren yolculuðu bekliyor beni
Raylarýn üzerinde bir önceki günden kalan yaðmur damlalarý
Devasa kavaklarýn sýrasý boyunca gidiyorum
Kýlý kýrk yararak içimden geçerken gece
Ölü ýþýklarda yoksul evlerin yorgun duruþu
Sigaramýn dumaný gibi kývrýlýyor katarlar
Düþlerim yitik yýldýzlar gezgini

Hangi þehrin içinden geçsem
Diþlerinin arasýnda adý yazýlý bir künye
Sanki hiç takvim yüzü görmeden tarih olmuþ her biri

Saklý sevdasýný Ay’ýn bilmece kutusundan çýkartamadan devriliyor gece
Yeþili, maviyi ve hatta kiremitlerin üzerindeki kýzýllýðý artýk anýmsamayan safaða
Bisikletli birkaç çocuk görüyorum vagonun camýndan
Nereye gidiyorlar bu kadar neþeli ?
Avuçlarýmý uzatýyorum onlara doðru
Ama soramýyorum

Mavi elbiseli bir kadýn mendil sallýyor köhnemiþ bir kulübeye
Belki de önündeki altýn saçlý çocuða
Ona da soramýyorum bir þey
Ceketimdeki kýrýk düðmelerin üzerinde gezdiriyorum gözlerimi
Üç renk tutuyorum aklýmdan
Düþüyorum yolculuktan

Zeytin yapraðý yeþili
Kiremit kýrmýzýsý
Gece mavisi
















SARP ÖZDEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: