telaşlı hüzün...

Geçen gün yaðmurla tanýþ oldum uzun bir süreden sonra
Tekrar eski, kapalý bulutlar mý bize hükmedecekti
Birden telaþ sardý,
Yitik zaman tekrar dönüþüp akýllara geldi
Ansýzýn bilinmedik bir korku sardý beni,
Korku tere benzedi
Ve kapalý bulutlar kuyulaþarak biraz daha gerginleþti…

Þimþek çakacak birazdan
Ýçim delik deþik olacak
Sanrýlar ve
Ardýndan histeri çýðlýklar üþüþecek,
Tüm bedenim meczup bir adamýn tesirine dönüþecek
Hiç yoktan gereksiz soru iþaretleri oluþacak..

Bu gazabýn adýný bende bilmiyorum
Bizim burada okkalý yumruk diyorlar buna
Baþka bir yerde enayilik oluyormuþ
Anlaþýlan her yerde ayný tanýmlamaya varýyorlar bizim lümpen entellerimiz
Nereden beni buluyor tüm bunlar bende þaþýyorum
Ve Yüzümün rengi alýklaþýyor her seferinde….

Birazdan tanýþ olduðum o serseri leþimi dizecek
Tuz buz edecek beni
Savuþmak lazým en iyisi bu yerlerden
Ama nereye
Nereye nereye diye ayný duraða geliyorum hep…
Aþama yok aþýnma var hep….
Direnme yok ölüm var hep….
Yani olancasý çaresizlik
Adý sonbahar bunun
Yaprak döker hep
Bahar hiç gelmez bu kavramlara
Adýný telaþlý bir hüzün alýr..
Telaþlý bir hüzün…



Sosyal Medyada Paylaşın: