Her sabah senli rüyalardan uyandýðýmda Kuþlar bile seni hatýrlatýr olmuþtu. Ben unuttuðumu sanarken Ateþin yine kavuruyordu yüreðimi. Hiç bilmeyecektin belki ama Tek gözyaþýn için ölecek birileri vardý dünyada... Söyleyemeyecektim asla sana, Seni uzaktan seyrediþimi, Göz göze geldiðimizde bakýþlarýmý kaçýrýrken Kalbimin nasýlda yerinden çýkacak gibi attýðýný Anlatamayacaktým...
Ýmkansýzdýn iþte... Bir o kadarda güzel. Her vazgeçmeye çalýþtýðýmda Daha da baðlanýyordum. Her silmeye çalýþtýðýmda Daha derin izlerle kazýnýyordu adýn Kalbimin derinliklerine. Adýný duyduðum zamanlarda gözlerimi kaçýrýyordum insanlardan, Akan bir damla gözyaþým görünmesin diye...
Her þeyde senden bir parça görüyordum. Kalemim yazdýðý her kelimede Seni anlatýyordu kâðýda. Zaman geçtikçe eriyordum.
Seni sevdikçe, ölüyordum...
Tahsin Baðcývan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ThsnBgcvn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.