İçimizden göçen aş(ı)klar bir daha geri dönmediler

/ölümden vazgeçme mi beklemeyin benden
benim yaþamak için tek umudum o çünkü /





Ýnkâr gibi g/özleyip
Ýman gibi sevdim hep



Birazdan dökülür gece biriken çocuk yanlarým
Ve suya düþer yüzüm
Bozulur resmim fersiz bir rüzgâr deðince içime



Gün dudaklarýný ýslarken maviler u-yandýðýnda
Ateþ üstünde çay donar
Dudaðýmýzda aþk
Dem tutar hüzün yar



Kahvaltý masamda solgun bir menekþe uyanýr
Ellerimde kokun var
Fincanýmda þeker erir
Tatsýz bir kaþýk melodisi ile
Azalýr hayatýn rengi böyle
Gözlerime dalgýnlýk hâkimdir
Ha geldi ha gelecek beklentisi bir de
Leyleklerin dönmediði baharýn




Suya düþen bir cemre
Elleri boynumda esneyen yaþam
Çýt kýrýldý hayatlar içinde
Vuslatýn gölgesi dahi yok
Serçe parmak küs iþte
Hangi takvime sarýlayým söyle
Ki cennet çok uzak uzak
Sende öyle
Ateþ bu günler bize



Kapý gýcýrtýsý bir yorgunluk
Vakit öðlen
Sýrtýmda morfin yemiþ bir karýnca sýcaðý
Ellerim temmuz tadý bir telaþ
Asýrlara taþýnan bir masalým
S/olgun ve salaþ



Seni su gibi beklerken
Cehennemi inkâr ettim yanmaya münhasýr
Kabulümdü o aþka kanmak
Ve aç susuz anmak seni
Aramak cennet gibi



Kýblesini þaþtýðým ibadetlerde
Kanma tenime düþünce
Yanma benden geçince



Ben deðildim
Biz deðildi
O olmadý yaþayan
Eklerle baðlanmýþken bir birine yaþam
Ölümdü bize ulaþan



Bu gün doðum günüm
Sonsuza uyu sevgilim…








MHD
Sosyal Medyada Paylaşın: