Saat gidişini 5 geçiyor…
Saat gidiþini 5 geçiyor…
Adýn hiçbir adrese karþýlýk gelmiyor þimdi
Sana dair yazýlan ne varsa
Sen eksikliðinden geri postalanýyor yüreðime…
Acýlar yokluklarýn arasýnda büyütülerek unutulur
Yüreðimden düþen binlerce parçanýn arasýnda bulmuþtum
Unutulmaya yüz tutmuþ 45’likler arasýnda
Yýpratmýþtý resmini…
Saatler yelkovanlarýn koynunda gizlenmiþ
Akrebini attým avutulmaya mahkum denizlerime
Gidiþini yaþýyorum hep,
Herhangi bir saat olduðu fark etmiyor
Bak bir çeyrek olmuþ sen gideli yine…
Saat yarým’a dayandý mý büyük susarým ben
Alýþmak ölümdür bilirim,
Yokluðun en büyük ölümümdür benim…
Þimdi gidiþine çeyrek var…
Dalgakýran yaðmurlardan koparýp getirdiðim bir mektup
Islak hüzünleri asýlý paragraflarýna
Sonbahar’larý seversin diye öldürmüyorum Eylül’ü
Her mevsimi gidiþine gebe býrakýyorum
Kýrgýným yanýnda esen rüzgarlara
Saçlarýnýn kývrýmlarýna bensiz dokunduðu için…
Sensizliðe alýþarak öldüm ben,
Sen alýþma diye,
Alýþýp da ölme diye,
Unutma beni diye!
Her saat baþýna denk düþtü mü yelkovan
Bir mektup býrakýyorum sana…
25 Ocak 2o12
--.45
Emre Kýnay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.