Gitmek kolaydý aslýnda..
Terk edildikten sonra!
Kalmanýn bir hükmü kalmýyordu,
Yokluðunun asýlý olduðu duvarlarýn arasýnda..
Sonrasý,
Susup dinlemekti rüzgâr ne anlatýyorsa
Yorumlamaktý; yokluðu..
Anlamsýz bakýþmalar vardý zifiri karanlýklara,
Ve boþlukta artýk yaþamak, yaprak edasýyla..
Son baharý özlemlemek..
Bahar zaten düþ kýrýklýðý..
Umutsuzluðu ihraç ettik
Ve satýrlarca gözyaþý biriktirdik..
Edilebilecek kelamlar Kan Revan!
Yazmak artýk haram.. konuþmak biçare..
Anlamlar kafiyesiz yokluðun var iken varlýðýn anlamý kifayetsiz..
Kime ve neye yaþamak..
Ölmekte kolay zanaat deðil ama,
Anlatamamak ýzdýrap!
Soðuk ter atýyor akþamlar
Ayazda yanmak Ne demek bilir misin?
Durup öylece beklemek..
Acýtýyor içimi Gün sayarken bitmemek..