gönül
GÖNÜL
Gönül bu ne lisaný bellidir ne cismi,
Anlatýlmaz yaþanýr iki hece ismi.
Aþiyaný aþk týr kýlavuzu göz yaþý,
Zaman yok onda ne sonu belli ne baþý.
Hasreti küheylan sevdasý kanlý hançer,
An olurki onda kendi beynini içer.
Laf anlamaz söz dinlemez o bir derebey,
Gözde yaþ gençlikmi akýlda hey gidi hey.
Sevdasýndan ayrý her aný onda hicret,
Seher yeli onda tufan iþte marifet.
Hangi duygu insanda bu kadar pevrasýz,
Þehveti aklýnda degil ama hayasýz.
Nicedir akýlsýz gitti onda göçenler,
yaþayan þöyle dursun delirdi görenler.
Kalbe,kalp demek için onda bir yaþasýn,
Yalanlar onu görünce yaþmak baglasýn.
Onun adý gönüldür yaþlanmaz pörsümez,
Ýsmi vardýr ama sureti yok görünmez.
Kapýldýgýna tedbili beden oluyor,
Cefayý,çileyi nefes diye soluyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.