Özledim Ulan!

Böyle hunharca gidiþinin eþ anlamlýsýný
Bulamýyorum hiçbir lisanda
Sanki tüm dünya görmezden gelmiþti
Bu içimden göçüþünü
Gitme diye kaldýrmýþtým tüm ayakkabýlarýný
O kadar hazýrdýn ki bu gidiþe
Yalýn ayak ezip geçmiþtin beni…
…
Takvim yapraklarýnýn birinde
Karþýlaþýrýz diye geçtiðim caddelerde
Önümden çok saðýma solumda geziniyordu gözlerim…
Ya da bir kuyrukta
Arkamda duran kadýn ya sensen…
…
Sen gittin, duvarlarýnda rutubet izleri kaldý bir tek
Sen gittin,
Bu þehir gitti benden…
…
Yokluðun ilk göz aðrýmdý benim,
Hangi ilk unutulmuþ ki!
Seni unutabileceðimi söylüyorsun
Ben seni göz bebeklerimde
Anne kutsallýðýn da büyüttüm
Hangi evlat ana kucaðýnýn sýcaklýðýný bulabilir ki
Baþka bir yürekte…
…
Hatýrlýyor musun þu bank’ý…
Hani utangaçlýðýmýzdan gözlerimizin içine bakamazdýk
Yaðmuru bahane edip sokulmuþtun koltuk altýma…
Bir bebek gibi sarýlmýþtým sana
Annen baban hikâye kadýn!
Hiç kimse, soðuk bir taþa benim gibi içten sarýlamaz…
…
Özledim be
Seni
Özledim…
…
Senden sonra hangi þiirimde
Bir aþkýn özgürlüðünü ilan edebilirim?
Hangi kadýn yüreðimde ki diktatörlüðünü devirebilir?
Ben senin böyle ansýzýn gidiþini
Nasýl hazmedebilirim…
…
Dönersin diye pencere kenarlarýnda bekledim
Asker yolunu bekleyen bir ana gibi
Gözledim yollarýný…
Her eylül de yaðan vuslat yaðmurlarýna ismini verdim
Bütün mevsimleri inkâr ettim
Sýrf sonbahar’da geldiðin için…
Ben hep kýþ’a hazýrlýk yapýyorum
…
Gözlerime çarpmadýn mý
Hatýrlamýyorum seni
Mutfak önlüðünü bile attým üzerine ismimizi yazdýðýn
Çöpçüler bir sabah aldý götürdü seni
Gidiþin gibi
Çaresiz izledim onlarý da
Onlar iyi bakmadý sana
Ama sen kendine iyi bak
…
Alýþmaya çalýþtýðým her an biraz daha
Adýn gibi aklýma geliyor geçmiþ
Alýþamýyorum sevgilim,
Özlüyorum ellerimi tutuþunu
Gözlerimi kapatýp ‘ ben kimim’ diye soruþlarýný
Anla ulan iþte her anýný
Her dakikaný unutamýyorum
Özlüyorum ulan
Özlüyorum…
…
Tek piþmanlýðým
Gidiþine mani olamamamdýr
Hiç yoktan bir kuru gözyaþý dökseydim diyorum
Ama bizde babadan yadigardýr
Bu gurur iþte…
Dimdik duruyordum
Bakmýyordum bile arkandan…
“Bu kadar kolay mýydý be adam”
Diyiþlerin kulaklarýmý çýnlatmýþtý
Deðil be kadýn bu kadar hafif deðildi
Ýçime kustum ben gözyaþlarýmý
Gururum ayaklar altýndaydý
Gözlerin gözlerime deðmediði anda
Ayaklarým titriyordu,
Ellerimi bulamýyordum yerlerinde
Bulsaydým
Yapýþýrdým kollarýna býrakmazdým seni…
…
Soruyormuþsun arkadaþlarýna ‘o nasýl diye’
Öldürdüðün soruyu sorma ulan
Ýyi deðilim iþte
Kemiklerim sýzlaya sýzlaya özlüyorum
Ama sen sevgili!
Özletme bu kadar kendini
Bi koþu gel yanýma
Verdiðim sözleri tutmuyorum
Ýpince giyiniyorum kar yaðdý mý bu þehre
Ýçkiyi de sigarayý da býrakmadým iþte
Kendime hiç iyi bakmýyorum sevgilim
Hani bana bir þey olursa dayanamazdýn ya
Gidiþinle öldüm ben
Sen yaþýyor musun hala?

Emre Kýnay
Sosyal Medyada Paylaşın: