Sahip Olduklarım

Ýnsaný yaþarken öldürebilecek birkaç þeye sahiptim.
Devamsýz cümlelerim vardý benim.
Devasýz dertlerim,
Almaya çalýþýrken yarýda týkanan nefesim,
Ve iki damla da gözyaþým vardý, akmamasý için gözlerimle cebelleþtiðim...

Boðazýmda düðümlenen o hýçkýrýða yenilmekteydim ve bir sen eksiktin,
Birde haykýrýþlarýmý dile getirmeye cesaretim.

Peki ya cesaret, "Geçip karþýna anlatabilmek" miydi her þeyi,
Yoksa "Hiç korkusuz avaz avaz susabilmek" mi?
Tek bildiðim, ikisini de yapacak gücüm kalmamýþtý ve bitkindim.

Ama artýk daha çok þeye sahiptim;
Korkulara,
Endiþelere
Ve titreyen ellere, satýrlarý yazarken.
Birde gözyaþýmla ýslanmýþ, üzerine þiirler karalanmýþ, kirli bir beyaz kaðýda.

Çok þeye sahiptim ben...

Senin Dýþýnda.



Tahsin Baðcývan

Sosyal Medyada Paylaşın: