Ardı bir

dün...
mavi mikrofona söylenen
içime yetemeyenlerdi
ve zeytin aðacýma hýdrellezde baðladýðým
kýrmýzý kurdele kadar anlamsýz anlarýmdý

ve þekerli leblebi tanem yuvarlanýrdý aç sofrada

ki peþinden iki dize yazsam
dimaðýmdan düþen
polis ardýma düþerdi...
anlamýný yitirmiþ tüm düþlerimle
...


oysa ben özgün þiirimle aðlýyordum günüme
_tozu dumana katarak_
büyümeden ölen kara martým baþýnda...

ve þimdinin tadýný almak zordu yaþanmadan...
ki bir zamanlar gençtim!...

bir zamanlar...
...



sonra birden hatýrladým!
ki heple hiçin küpü sýfýr / sonsuzluktu!...
ardý bir gecemin demi aç/ýlýrken þafaða
bahçeme düþen yýldýzla


ve hatýrladým penceremin önündeki mor menekþeleri sevdiðimi

ve baktým!...
ki sevdiðim avuçlarýmda titreyen mum aleviydi
ve avazým geçti...


iþte o an
artýk anlam sýzdým...
anla!...

ve anlat bana!
dizlerine uzandýðýmda saçlarýmý nasýl koklayacaðýný...
ak gömleðin buðusunu...
ve geleceði...





11/10/7

Sosyal Medyada Paylaşın: