durdurun þunu yürümüyor bu dümeni kýrýk tekne üflemekle mahkum rüzgara varmak için en yakýn limana harcama nefesini boþa demesin kimse bana boþa üflemedim alnýmýn teriydi nefeslediðim
berrak görünümlü dibi çamurlu denizler batýk gemiler ve kalan leþlerdi payýma düþenler
damgasýný vurdukça aydýnlýk süzülmemiþ dar gönüller at sürüsünün nallarý altýnda ezildi karýncalarým ve baðýramadým acýdan þimdi inzivaya çektiðim günlerin koynunda haykýrýþlarým aðlýyor ayrý ayrý mýsralaþýyor
alýn teri bir küçük damla koca okyanusta olmasa eksik kalýr mý bir apaz su olsa da taþar mý denizler
kýzgýn ateþ altýnda alnýmdan akarken kan damlasý kendi boþluðunu dolduramayan koca okyanus taþtý ve gün geldi nem kustu ellerimle yarattýðým güneþler
paçavraya sarýlý içi boþ kemiklerdi seçtiklerim bu yüzden yüreðimi karanlýða mahkum ettim
ne zaman ki kalmadý pembe yalanlar durdu yürek kýpýrtýsý soluklanmak için iki nefes fazla deðildi acýsý gerçekten kendi kendimi kandýrdýðýmý yüksek sesle telaffuz etmekten
Blackless Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.