GÜNEŞİN ALEVDEN ÖRÜLMÜŞ SAÇLARI

Güneþin türküsünü söyledim dað baþlarýnda.
Alevden örülmüþ saçlarýna tutundum,
Zehrini içtim zifiri karanlýðýn,
Ýçimdeki sevgiyi büyüttüm
Yarýnlara koþarken…

Nice yollardan geçtim ,
Tuzaklar kurulmuþ,
Bir yanýnda öfke,
Bir yanýnda kin,
Bir yanýnda kan…

Uyuya kalmýþým yorgun bir devrin sabahýnda,
Korkunç bir düþ görmüþüm,
Sonra uyanýp hayra yormuþum,
Hayra çýkmamýþ gördüðüm düþ,
Þafaktan önce sönmüþtü gökte yýldýzlar,
Gökyüzü,
Kanayan yürek gibi hüzünlüydü.
Ve topraða düþen tohum,
Uyandýrýlmayý bekliyordu,
Bir bahar yaðmuruyla…


Sosyal Medyada Paylaşın: