SƏGGİ BOYU SƏS (7)

deðil mi ben?
He,
kimedir yok bu ikilik səggi önünde. Aðaç dibinde, öd zeriþgin yarýmözle. Ses ardýna düþmüþ benle özlem. Ýtirmiþliyi sanki yol beyidir keçitler ara. Buðdayý yaþmaðýyla da çöl, sarýboy sarýlýk uykusunda çözesiz. Yaþam konaklanmýþ nenekurdsuz obalara, oymaklara çünkü. Özlem alanýnda ondalýk özdeþide, ölü bebeklerinde narýncý ötek. Ancak düþünce ökdemi yarýnlarýn saydamlýðýdýr. Bir tanrýdam yansýma bir an kulaklarýmda:--
--Yadýnda mý?
--Kim?
--Nenekurd?
--He!
--Nabat kýrdýðý çaðlar. Ceyrankeçmez bulaðýnda balýklaþdýðýz zaman nasýl?
--Ýpeksu lepeler özdeþi onsuz dalðalanýr indi.
Onsuz, saydamsýz zamanda
biz sevgisi nenekurdsuz.
De,
de görüm!
Kimselerin duyamazlýðý deyil mi þu sevgi?

Götür,
o demgile götür beni,
yeter artýk,
yeter,
bu kadar özlem.

--Yok haaa?
--Be, nece?
--Bubbudu yazdan yaza gelir!
--Ne olmuþ be?
--Onda nenenle oðuþdaþ idin. Bir sünbülde bin den koþurdu her görüþün. Öylebil uçmakda þýllak atýrdýn. Memeden baþka hiç zad beyenmirdin ki, koçum. Sýçan apardý o günleri. Çünkü;

yarýmöz bebeyi parkda,
küs kime,
kime sus,
akþam boyu.

Masa da,
unudulmuþ bitik
kaldýrýb yarpaklarýna sarýnýrken iki göz:-
bir bakýþda
dedi.

Kimin görüþü,
zamanla barýþmýr,
benimle barýþsýn zaman.
sakýn!

--Neden?
--Milyonlarca bitiklere, ölüm çekdiren.

--Öylə mi?
--Evet,
aðýzlar tikselerde,
onlara ölüm zenciridir saydamsu dildem.
Bense bir ökdem,
saçaklarýmdan hördüðüm örken.
Tanrýdam zenciridir boðazýna, orta-Çaðçýlarýn!
Söyledi gözler.
Bükülür bitik,
susur yansýma.

Ötek budaklarýna konubda utandýrdým özümü diye;
Kim yatýb?
Kim oyakdýr?
Kim üçün koþur kukkulu kuuu kim?
Sanki Þazda hamamýnda çimdirir beni ötek anýsý. Bir düþün haa. Doðurdan deyirem be. Üç damla gözlerimden.
Baþlangýcý könlünün ucuna,
ortancýlý sað,
sonuncusu sol avcuna, heyy!

Aðaç dibinde üþüdmeler. Nenem soyunur çýlpakca. Ergenekon yataðýna sýðýnýrýk. Onda beþ--beþ doðurdu diþiler. Bir gecede doðdu beþini nenekurd unudmamýþým. Çünkü itirmemiþdi göy tanrýlýðýný.Gizletmirdi var olduðunu. Kýrýb daðýtmýþdý yasaklýðý da. Gerçek göy tanrý idi ocak baþýna. Sevgisiyle oðuþ yoðurmuþdu oðuþ nenekurdcasýna. Doðdu bugün üçün, kalarðý kalayým bizi.

Bu ululuk!
Bu yücəlik!
Bu erdemlik!
Bu benle, bendelik!
Kaldý mý bizde?

Indi mankurdlaþmýþ ben, biz kýrýmý deðil mi?
Ýndi yaban görüþlere alýþmýþlýk, oðuþsuzluk, ocaksýzlýk, yurdunu unutmuþluk deðil mi?
Ýndi sen, siz, biz, onlar nenekurdsuz?

Unutuþ çetin,
nenem bellediyi bostan varyanlarýyla
seviþdiyini,
Küryalýnda zaman.

Çardakda da,
diþledi dodaðýmdan,
köksü üstünde aþýk oynadýðým gece.


Boz deðildi öd,
birazca sýcak.
Taðlar da paltarsýz, Küryalýnda zaman.
Tanýmadýðým bir diþi içeriken:--
--Aradýðýný buldun mu?
--Özlem!
--Unut nenekurdu þu den!
--Neden?
--Bizimle seviþsin biz dileyi!
--Sonra!
--Bað bele bostan bele!
--Uff!!!!

Kurd sesi uzakda. Gýdýkladý az biraz beni. Utandým yersiz. Birden görünmez oldu. Geri dönürken nenem. Deme Alavratýymýþ heyyy. Hövlesek baþýmýn üstünde lehledi nenem. Bir söz demeden;
çalmak istəmiþ,
eþi kýsýr,
beþ--beþ,
doðu versin diye.

Ne yahþý,
seviþ sarýlýðý beþiyinsiz,
Küryalýnda zaman.

Sanki an içimde susur. Zaman tepeler döþüne çen kusur. Dileklerim özlem içinde yoðrulsada durmazca uçur. Ayaklarým deðil gibi yerde. Düþ göylerde. Özümden inciyir gibiyem. Ah nenekurd. Geri dön. Bir daha bozkýr çöllerde emizdir özgürce. Son kerelik okþa könlümü bireyliyince. Eridi yüceliyim alçaklar içinde huuu. Ýstemirem gezdiyim yerleri, neneeee huuu. Saçlarýmý yandýrýram birer--bir. Belki kokusunu kokladý. Yarýmöz bakýþlarý bebeklerimde. Unutulmuþ elleri avuçlarýmdadýr huuu. Devingensiz gövdesi özlemle Küryalýnda zaman. Düþümden yaðarak degilər;
ben özlem içinde.
Öz parçam sanýr özlem-çini.
Kýrýmdaþým olsada, sevgiyle karþlayýr ben onu.

Çünkü özlem boyu utkunduðu aðrýlar, bir ben yaþamýnýn kimsesizliyidir. Kimsesizlikde ise, sevda özlemi yaþanýr. Ancak zaman ögeyliyinde biz soraksýzdýr onlardan. Biz bir zad vermeden bir zad da alamýr onlardan. Biz itirdiklerini, para karþýlýðýyla da alamaz onlardan. Biz, itgilerin özlemidir. Örneyin;
Çekdiyim çileler göz kabaðýnda. Kimsenin deðil maraðýnda. Meraklanan vardýrsa, oda yalgýz bendir, ben içinde!

Ben, özlem içinde.
Sevgiyle alkýþlayýr özlem-çini.
Beni sevirsede-sevmirsede, ben sevir onu.

Çünkü üzündeki çizgiler güzgüsüdür, özle özlemin. Onunla üz-üze durdukda öz, özünü görür çizgilerinde. Özünden yakýn duyurken onu öz, paylaþmalar yorðunluk derir. Bilelim ki özlem boyu;
özgürlük!
bireylik!
Öyle kolay kazanýlmamýþýdr. Zamandan zamana düþünce de doðulmuþdur.
Özlem inceliyi ile yasaklýðý kökünden daðýdýr.
Örneyin;
Yumuþak direniþçilik anlaþmalarada ipeksu. Barýþmazlýkda bir kýlýncdýr kütelmez. Səggi alanýnda ben gediþi gibi!

Ben özlem içinde.
Ulu yalýnkýk sayýr özləm-çini.
Sevgisindeki ululuk, umutla içinde izin vermir amacýndan çekilsin. Kývancýna söykenibde, sorumlarý baþkasýna yüklenmir onun.

Çünkü karþýlaþdýðý olaylarýn nedenli olduðunu benimsemiþ. Yaþam sürecinde, sorumlar çözesini aradýkca;
Ýsteyine, kavuþacaðýna!
Ýtirdiklerini, tapacaðýna!
Asýlýlýðýndan, kurtulacaðýna!
Aradýklarýna, varacaðýna!
Yok yerde, var olacaðýna!
Çirkinlikde, gözelleþeceyine!
Bulamadýklarýný, bulacaðýna!
Ýnanýr kuþkusuz.

Örneyin;
Ben özüne inandýðýndan, itirmiþlerini bulmaktadýr. Buldukda da itirmiþliyini, yenilikler de yoðurmakdadýr. Yenilikler yarandýkca, doður özünü özde. Her bir doðuþ uðuru, çaðdaþcýlýkdýr. Sonucunda ben, benine yiyelenmiþdir sözle iþde bir iken yaþamý. Bende ben yaþayýr gibi!

Ben özlem içinde.
Gözel duyðularýn ortaðý sanýr özlem-çini.
Suskunluk koynunda var olduðuna güvendirir ben, onu.

Çünkü özlemin güvenidir ki;
Bir þirin için, bin acý utturur!
Bin sözü okutturur, bir degi buldurur!
Bin türlü aðýt koþdurur, bir sevgi türküsünü dinletdirir!
Bin günlük suskunluðunu kýrdýrýr, bir haykýrýþ seslendirir!

Örneyin;
Aðýr otur, batman gel!
Çok bilmiþ, az konuþur!
Kimin baþlangýcý, kimin sonucu!
Deyme bene, deymesinler sene!
Ben özle özlem içinde düþünce okulu açmýþ səggi önünde.
Düþündürür beni aðac dibinde gibi!


Ben özlem içinde.
Könül çýrpýntýsýnýn yol beyi sanýr, özləm-çini.
Aðaçda yarpaðýn!
Gözde bebeyin!
Aþkýn sýzýltýsýda könül mayasýdýr onun.

Çünkü vurðunsuz ürek;
Duyumsuzdur!
Duyðusuzdur!
Durðundur!
Etgisizdir!
Sevilmezdir!
Yaþam boyu kazandýðý, yalnýz kabalýkdýr. Baþkalarýndan gizletsede kabalýðýný, sahteliði göz önündedir. Çünkü könül kabalýðýyla zehir tuluðuna çevrilmiþdir. Yaþadýðýyla-yaþamadýðý bir boyadadýr. Ancak sevib-sevilen ürek, nenekurd yaþamýna benzerdir, Küryalýnda zaman.

Örneyin;
Ses aktarýþýnda yarýmöz buluþu benimledir. Sende sen sevdiyi, bende ben gibi!

Ben özlem içinde.
Bir diþinin tüt sancýsýna okþadýr özləm-çini.
Boyluluk sancýsý bir soyun ardý kesilmeyib söylediyidir onun.

Çünkü balalýðýnda beslediyi;
Yaþanacaklara yiyelikle!
Yarýnlara yolbeyliyiyle!
Ödden alacak telli kotazla!
yeni yaþam biçimi verir düþünürler için.
Örneyin;
Düþüncemin bilnçaltý-bilinçüstü zamanýn görünmez gemisidir balalýðýnda nesnesiyle. Ben var içinde, varda ben içinde gibi.

Saçlar karaken, den aðýtý að, boyu özlem,
ömrün yolu aðsýz-karasýz, çað boyu özlem.

Çaðsýz kederi sandý sevinç ben, ama sondan,
düþdüm baþa günden, çekirem dað boyu özlem.

Gildir gileden aþkým alýr kan, kana öc þu,
etden koparýlmýþ gibi dýrnað, boyu özlem.

Gýrcandý keder, sevgimi ölgün þezirir an,
sandýrdý yanýlmýþ kimiyem, lað boyu özlem.

Okþar saçýmý, den gece bilmir, könül anmýþ,
sevda dadýdýr derdiyi, çaynað boyu özlem.


Bu yazðý deyil Ərðəvan`ýn aþkýna, çünkü,
tersinde süzür sevdiyi çaylað, boyu özlem.
Özlemle ben sarýndaþlýðýnda gýl kimi inanç...ardý var


M.Ərðəvan

Sosyal Medyada Paylaşın: