biliyor musun; seni özlerken ne kadar büyük bir acý yaþýyorum… içimde cam kýrýklarý kalmýþsa birazcýk, zerre zerre daðýlýyor ve sen oluyorum canözüm, içim daðlanýyor sevdanla bilmiyorsun. küçüldüm, ufalandým, yok oldum gözyaþýnda. parmak uçlarým aðlýyor sana her sarýldýðýmda… yoksun, ah …yok! kendimi sarar kollarým. sen diye sýzlar yüreðimin dokunulmaz yerleri… bir ince sýzý var duyulan,nerden alýr kaynaðýný bilemem. rüzgar esintisiyle gel, geceyle gel, güneþle gel, his denen yalaný kandýr… sil gözyaþlarýmý, kat gözyaþýna… daðlansýn sevdamýz! gökler, týkadý kulaklarýný! böyle bir inlemek … deprem uðultusu gibi. yüzyýllarýn sevdalarý, katlanýp da bindiler yüreklerimize. sen, ferhatým, keremim, daðlarý delenim, canözüm! kývrým kývrým kývrandým. ellerimde kaldý, tutamadýðým ellerin; yüreðimde, bin dokunuþun. topla ruhunu ruhumdan, daðýlmasýn … bendeki seni seviyorum de ona: özümden bir nebze ayrýlmasýn.
10.10.2007 SERAP ÖZALTUN Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.