Orhan Veli'nin anısına...

yataðýmýn baþucuna kitaplar býrakýyorum geceden
sararmýþ, solmuþ, yýpranmýþ... dökülmüyor yapraklar
bilmiyorum neden
komidinde bu kitaplar.

bu sabah orhan veli vardý baþucumda...
ve orhan veli, fýsýldadý kulaðýma...
uyandým.

orhan veli týlsýmlý
orhan veli konuþuyor,
bir baþka düþüyor dilinden kelimeler.
mýsralarda gizem,
siyah beyaz bir fotoðraf
ve orhan veliydi þiirin büyücüsü.

’Ýstanbul’da Boðaziçi’nde
Bir garip Orhan Veli’ydi.
Veli’nin oðluydu,
Tarifsiz kederler içindeydi.’

orhan veli sallanýyor,
mýrýldanýyor bu sabah...
’susmak istiyorum, susmak bugün.
susmak... hiçbir üzüntü duymadan.
büyük bir kuþ iniyor semadan
sükût, bu indiðini gördüðün.’

orhan veli hissediyor
yazýyor orhan veli...
’Gemiler geçer rüyalarýmda,
Allý pullu gemiler, damlarýn üzerinden’
madem bu sabah geç uyandým,
bende geçiyorum mýsralarýn üzerinden
geçiyorum, kendimden geçiyorum.

bu sabah orhan veli
eðildi ve fýsýldadý kulaðýma,
uyandým birden...
elinde sigarasý, oturuyordu baþucumda.

16.02.2012

Not: týrnak içindeki kýsýmlar üstadýn hatýralarýdýr... bana düþemez o mýsralarý hayal edebilmek.


Sosyal Medyada Paylaşın: