Güneþ battýðý yerden doðarsa, Bil ki seni unutmuþum. Aðustosta kar yaðarsa, Bil ki seni unutmuþum. Unutmak zor, unutulmak dert, Geceler gündüze hasret.
Ýnsan doðunca yürürse, Körler bakmadan görürse, Karakýþta kar erirse, Bil ki seni unutmuþum. Senin kalbin taþtan da sert, Yangýn toprak suya hasret.
Durdurabilirsek eceli, Çamlar dökerse gazeli, Gönül sevmezse güzeli, Bil ki seni unutmuþum. Kimseye muhtaç olmasýn mert. Yokluk varlýða hasret.
Mezardan kalkarsa ölü, Bülbül terk ederse gülü, Balýklar sevmezse gölü, Bil ki seni unutmuþum. Ömür bitse, bitmez gurbet, Ayrýlýk sýlaya hasret.
Kýzgýn çöl yeþerirse, Su donarken, kar erirse, Ruh bedeni terk ederse, Bil ki seni unutmuþum. Aynalar yüzüne hasret, Gözlerim gözüne hasret.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.