bir martý kývraklýðýyla süzüldüðün bu yerde, kimse simit atmýyor suya deniz sanýp yüz sürdüðün bu vaha ecelindir, git...
nereden bilecektin ki yaðmura koþarken umarsýzca elbisene sinen her damlanýn buðusunda yavaþ yavaþ öleceðini-hiç acýsýz-
yeþeriyorum dediðin bir aþkta sinsi sinsi çürüyeceðini gözlerinin ve tütün sarýsý hasretler biriktirip simsiyah sabahlara uyanacaðýný her gün
andolsun diye baþlayan cümlelerin boðazýný sýkarken ipek bir kravat þýklýðýyla nefes almayý unutmuþken ve hala dilinin ucunda iken sevdanýn adý-dudaklarýn titrerken-
bilemezdin... gül kokusunun cinayet sebebi olacaðýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.