ÜŞÜYORUM...

Yüreði üþüyen benim,
Üþüdükçe kendine sarýlan…
Puslu bakýþlarýn ardýnda,
Canhýraþ gizlenen bir ömrün sesi gelir.
Saatler durur, zaman geri akmaya baþlar…
Titrer bedenim ýzdýraplarýn pençesinde,
Buza kesilir tüm gülüþlerim…


Ýflas etmede yüreðim doðan hergünde.
Yýpranmýþ ruhuma yamalar kar etmiyor.
Bir sömürge ülkesi gibiyim.
Her bir uzvum ayrý zamanlarda,
Yabansý ellerde parçalanmýþ…


Uzandýðým yatak, dikenli bir tarla olur,
Baþýmý koyduðum yastýk, mermerden bir taþ…
Sýkýca yumduðum gözlerden,
Ard arda unutulmuþ yüzler geçer…
Derinden bir kemen sesi yýrtar kulaklarýmý...



Bir çýðlýk olur uykularým.
Kendi sesimi duyamam…
Bedenimi sarmalayan bir yýlan soðukluðunda,
Korku çöreklenir yüreðime…


Ben çaresiz, zamana yine esirim…
Kaçýþlarým hep çýkmaz sokaklarda kesilir.
Yüreðimi çalan vefasýz yüreklere,
En olunmaz sevdalarý diliyorum…
Yüreði damla damla eriten,
Erittikçe kan damlatan sevdalarý…


Ve ben hala üþüyorum…
Ayaz yemiþ yüreðim sanal sevda söcüklerine sýðýnýr.
Bana sadece isimsiz sevdalardan kalan,
yürek yorgunluðu...
Sarýlýyorum kendime…
Üþüyorum…
Daha sýký sarýlýyorum…
Ne acý…
Daha çok üþüyorum…


remzihan


(Beðenip uður böceði kategorisine alan sitenin deðerli kurul üyelerine çok teþekkür ederim... )


Sosyal Medyada Paylaşın: