Düþüncenin dehlizinden düþer yeryüzüne hüzün Ve kendini Tanrý hisseder çocuklar, Arkasýný dönüp gitmeyi cennetinden kovmak sanar. Ey Havva muvcizesi! Karanlýða yapraklar dökmek yeter mi sandýn düþüncesine hayanýn? Yoksa meleklerin bakireliðine mi güveniyor, kibrinin kýrbacýn da zevke getirdiðin hayasýzlýðýn?
Üflet dehlizlerine umutlarýmýn, tayfnunlar çýkar, kara bulutlar sür geleceðimin üzerine ve vahiyler indir inançsýz Tanrý çocuklara. Unutma çocuk ölümü Tanrý deðil insanlar bilir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur KOHEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.