sevmek; sevmekten hiç utanmadým piþmanlýðý ise hiç yaþamadým koþar adým kaçarken bu sevdada sadece keþkelerim kovaladý beni sevgimi sonuna kadar hak eden çýkmalýydý karþýma sen deðil…
vazgeçilmez; vampir oldun emdin tüm kanýmý damarlarým büzüþtü asit yaðmurlarýydýn yaðdýn üzerime lime lime çürüdü bedenim hoyrat bir rüzgardýn estin savurdun; kâh mutluluða, kâh umutsuzluða yüreðim buz tuttu aðustos sýcaðýnda kavruldu ateþlerde zemheri ayazýnda ihanetlerinin sarmaþýk dallarý sarsa da gönlümü yýlmadan kesip attým her birini beyhude gönül yinede vazgeçmedi vazgeçemedi…
çünkü; güvenim sonsuzdu sevgimize her düþüþ de kendimdim yine ayaða kalkan sadece ben yaþattým içimde seni ve benim için gerçek senin için sahte olan sevdamýzý…
zamanla; týka basa doydu kulaklarým yalanlarýna gözlerim inancýný yitirdi gözlerine kandýrdýðýn baþlardan yer bulamadým omuzunda okyanus deryasý yüreðinde sahte aþklarýn varken gerçek sevdama yer yoktu…
kanmak; seni kaç sefer öldürdüm yüreðimde inanmak istediðim için inandým geri dönüþlerine diriltmek istediðim için dirildin yine gönlümde sense kandýrdým sandýn aþkýnla sarhoþ olan beni oysa; kanmak istediðim için kanmýþtým…
maðrur; aþkta gurur olmaz diye düþündükçe gururum yeterince sürüklendi ayaklarýnýn altýnda çiðnedin her adýmýnda yetmedi tepindin üzerinde vicdansýzca bak yine ayaktayým baþým dik ve kalbim maðrurca…