Caným alýp baþýný gitmek istiyor buralardan bilinmez, duyulmaz yerlere ama içimdeki çocuk “dur” der gibi oluyor, korkuyor gözlerini açmaya gelecekten, umuttan, sevgiden, aþktan gözlerini kýpýrdatýr gibi oluyor karnýmda aðrýlar, acýlar sessizliðim oluyor göz bebeklerime bir damla yaþ düþsün diye dua ediyorum haykýrýþlarým içimde düðümleniyor, boðumlanýyor sözlerim boðazýmda milyar yýldýr asýlý duran dar aðacýmýn halatý çektikçe çekiliyorum, caným bedenimden çýkýyor ses oluyorum çýðlýklar ürperiyor kaným damarlarýmý çatlatacak gibi oluyor özlüyor da özlüyorum bilinmez, duyulmaz yerlerin sevgisini ne bilen var ne de duyan Ýçimdeki çocuðun sessizliðini . . .
ÞEREF ÝZGÜ
26 Aralýk 2005 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şeref İzgü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.