RUHUMUN BAŞKENTİ
Ey tarihin gördüðü en büyük Aþk, selam sana..
Canýn sýkýlýr bazen
Kopup gitmek istersin herkesten, herþeyden
Koca dünya dar gelir hayallerine
Bulunmaz halden anlayan bir dost
Kendi cümlelerinle vurursun kendini
Hem katilisin, hem ölenisin kendinin !
Ruhuna ilaç olacaðý bul, bedenine deðil !
Daðda, tepede, kýrda, bayýrda
Ýster sus-pus ara, ister avaz avaz baðýrda
Seni en mutlu edeni bul..
Git iþte, ne bileyim;
Galata’ da bi " rastgele " çek tüm balýkçý abilere,
Martýlarla konuþ, emin ol bi çok dosttundan iyi anlarlar seni..
Bir bardak demli çay, Üsküdar sahilinde KIZ KULESÝNE bakýp,
Bi minik hikayede sen uydur yeni sezon aþklara..
Ne bileyim iþte;
Yeni Camii’de güvercinleri besle diyet yapanlarý hariç,
Pier Loti’den bu doyumsuz manzarayý izle, bi yanda Eyüp, bi yanda Haliç
" Yaþamak güzeldir " de mezarlýktaki ölülere,
Kimse ölmez bu þehirde, kimi toprak üstünde, kimi altýnda yaþar.
En kralýndan bi poz çekin Ortaköy’ de, kimseden çekin’meden
Hiçbir derdin yokmuþ gibi yürü Ýstiklal’ de
Hatta küçücük bir tabure satýn alýp gelip geçeni izle, sýkýlmazsýn inan
Beþiktaþ sahiline in ara sýra,
Þiir yazmaya zorla kendini;
" Gözlerim açýk diye mi dinleyemiyorum seni ey güzel þehir ? "
Tüm feribot seferlerine binmeye çalýþ,
Ama hep ayný martýlarý besleme emi, hepsine þans taný
Þans taný; simit satan abiye, piyangocu amcaya
Yanýnda oturup sesli sesli gazetesini okuyan dayýya
Þu parçalý bulutlu havaya, þu göz kýrpan güneþe,
Þu MATmavi olmuþ denize bile,
Hepsine hepsine ayrý ayrý þans taný;
Hepsi senin için var çünkü,
Sen kayýtsýz, þartsýz, beklentisiz bir kez tebessüm edebil diye..
Farkýndayým, baþkalaþýyor herkes, herþey
En azýlý hýrsýzlara taþ çýkartýp;
Hayat akýp gidiyor takvimlerden ömrümüzden gün çala çala
AVM’ler kaplýyor önce güzel þehrimi sonra bizleri
Çaylar poþetlik, sütler pastörize, yemekler dondurulmuþ
Ne yosun kokusunu hisseder,
Ne kendi iç sesimizi duyar olmuþuz..
Bedenimizde ruhumuz, ruhumuzda bedenimiz baþkalaþmýþ !
Kalpkaç’çýlardan ziyade kap-kaç’çýlardan korkmuþuz,
Kendine bile hayrý olmayan kullardan vefa ummuþuz..
Sönmek bilmeyen ruh ocaðýmýzda
Yýllar yýlý dertle, gamla, kederle, hayatla demlenip durmuþuz..
Ey güneþ batýþýnýn en güzel olduðu þehir
Ey martýlarýn ana vataný
A benim RUHUMUN BAÞKENTÝ güzel ÝSTANBUL,
Biz Sen’leþiyoruz, Sen Biz’leþiyorsun
Sen bizi unuttukça, yaðmaladýkça, un ufak ettikçe
Sen her gün biraz daha bizden gittikçe;
Biz ÝNADINA yine de SENÝ SEVÝYORUZ ÝSTANBUL, dünden daha çok..
Ýlyas ÞENCAN
30 HAZÝRAN’ 11 / PERÞEMBE / BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.