Gitmeli! Tam kurþun karasý olmuþken hava... Güneþ yavaþ yavaþ sýrtýný dönerken aya, Çekip gitmeli!
Ýsyan bayraðýný havaya kaldýrmalý artýk. O, dalgalanýrken þubat ayazýnda, Sýðýnmalý bir daðýn yamacýna... Önce hayata sövmeli en baþtan, Sonra asileþmiþ hayatýma...
Gözbebekleri üþürken hayatýn, Ýntikamýný almalý yýllarýn. Yalvarýþýný izlemeli... Mýh gibi çakmalý orta yerine yaþamýn, Hýrçýn gözlerinden Yaþ yerine, Yalvarýþ akmalý...
Son kez bakmalý artýk gökyüzüne... Veda etmeli... Gözlerden yaþ düþmeden daha, Ruh düþmeli bedenden, Þubatýn ayazý son kez hissedilmeli... Bu denli... Gitmeli...
Son kez atmalý bu münzevi yürek... Hayat devam ederken zorbalýðýna... Ben... Tek baþýna!
Fosilleþip kalmalýyým yýllarca... Her gören sormalý ’neyin nesi’ diye. Ve tanýtýlmalýyým geleceðe; Hayata küskünlüðün, Kaçýþýn anýtý diye... Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutedildalgalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.