buðulu bir cama en çok senin ismin yakýþýrdý gönlüme olduðu gibi ama yazmadým yitip giden sesin için bir Ýstanbul portresinde uykuya iki ayrý þehir gömdüm
elimde deðildi ki iþte Tanrýnýn ve çocuklarýn yüzü sihrini kullanýyordu böcekler üstünde her canlý aþk bir çoklarýnýn cinayeti yaz da gelsin diye ruhumun narenciye kokulu ölümü ben yalnýzca onun diline eþlik ettim
çarmýhtan diri giden dönecek diye nasýlsa bir gün unutmak ikimiz için hayr uyutmak koynumuzda iyiliktir ellerimizi yoksa gözlerini duvarlara sakladýklarýmý asla yazamazdým
kýrk altý þubat gördüm ben hiç böyle üþümedim baþka bir ömrün yarasýna derininden yüz sürmedim olsaydý yanýmda yamacýmda illeti hayata dair tek bir iz’in uyanmak isterdim göðsünde nasýralý annemizin
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.