Akýmýþ KARAymýþ rengine bakmaz,
YILANýn baþýný ezer MEHMEDiM,
Þehidin kanýný yerde býrakmaz,
Yeniden bir destan yazar MEHMEDiM...
Yumuþak atlarýn çiftesi pektir,
Laf anlamayanýn hakký kötektir,
Peygamber ocaðý dünyada tektir,
Kýzdýmý çok kötü kýzar MEHMEDiM...
VATAN, BAYRAK için canýmýz feda,
Dinle! bak, ne diyor? bize ÞUHEDA,
Dillerde TEKBiRLER; En güzel NiDÂ,
Hainlere çukur kazar MEHMEDiM...
Bunca þehit verdik kanýyor yaram,
Kandan beslenene acýmak haram,
Af ile insafla hoþ degil aram,
Aklýmdan geçeni sezer MEHMEDiM,
O nöbet tuttukça batmaz hiç güneþ
Millete evlattýr, her gençe kardeþ
Her sehit mezarý baðrýmda ateþ
Gördükçe hasretim azar MEHMED´iM...
Hain plan yapmýþ masa baþýnda,
Adice, alçakça hayal peþinde,
Amaç; bizi bölmek! budur düþünde,
Oynanan oyunu bozar MEHMEDiM...
Gözler bulutlarýn ta ötesinde,
Aslaným çakalýn tam ensesinde,
Yakýnda Kandilin en tepesinde,
Yanýk bir türküyle gezer MEHMEDiM...
Mecit Aktürk