Ah! Bu vatan sevdasý, çileyle tezgâh açar Ne uçar hayal kuþu, ne uyur bakar, gözler Geride dört kuzucuk, kendi uçmaða göçer Bilmem hangi zamana aðýtlar yakar gözler
Ýnler de daðlar taþlar, yiðit baþý inlemez Önüne geçit vermez setler çeksen önlemez Konu vatan olunca aða paþa dinlemez Yuvadan kurþun gibi fýrlayýp çýkar gözler.
Mahzun analar gördüm, haram süte aðladým Taþrada ölen yiðit, sadarete aðladým Ol Resulün yurdunda hakikate aðladým Bir tarafý aðlarken, bir yaný çakar gözler
Mehmet can pazarýnda, Mehmet suskun niçin de! Mehmet ileti yazar, gecenin tam üçünde Mehmet mezar baþýnda, Mehmet mezar içinde Mehmet’in anasýnda ýrmaktýr akar gözler
Bedenler allak bullak, akýl karma karýþýk Allah aþkýna çýkýp yakan da yok bir ýþýk? Bu memleket bölünmez var iken bunca âþýk Þairler kalem çalýn, yurdumu sakar gözler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zülfikar Yapar Kaleli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.