Sabret gönlüm, zârý býrak; hüznü gözden silmek gerek
Gayret bekler kulundan Hakk; direnmeyi bilmek gerek
Edeb ile vursun örsün, öfkeni yen dinsin hýrsýn
Gönül yapmak senin dersin; yolda karar kýlmak gerek.
Ýncinsen de etme sitem, gafil ile olma hemdem
Tevekkül et, söz dinle hem; hep pîr-ü pâk kalmak gerek.
"Dost" bildiðin üzsün varsýn, duan, virdin yara sarsýn
Niçin böyle çeþm-i zârsýn; umut ile dolmak gerek.
Düþsen dahi sýkça dara, her iþte bir hikmet ara
Þerri hayra yora yora, tefekküre dalmak gerek
Nefsi ezmek ise maksat, say ki sende hep kabahat
Her bir kabir, gör, nasihat; ölümden ders almak gerek.
Allah(c.c) deyu tekrâr ile, "bir"liðini ikrâr ile
Boyun büküp, ýsrâr ile, sýr kapýsýn’ çalmak gerek.
Hakk’ý söyle, hep ayandan, korkma seni kýnayandan
Kork, Allah’tan korkmayandan; hak üzere ölmek gerek.
Yük oldukça kalbe çile, "lâ havle" çek, sabýr dile
Halden bilen bir dost ile, paylaþarak bölmek gerek.
Akan "ömrün" avucundan, düþene bak dil ucundan
Bin bilinmez yön içinden, doðru yolu bulmak gerek.
Vuslat ise þayet murat, kalp kýrmamak! Budur sanat!
Aman vermez derde inat, gülümsemek, gülmek gerek.
Göz odur ki Hakk’ý göre, benzemeye bakarköre
Benliðini serip yere, secdelere gelmek gerek.
Farz et ömür gelmiþ geçmiþ, ecel tene kefen biçmiþ
Farkedince, herþey "hiç"miþ, ürpererek, solmak gerek.
Bil ki, þeytan sana düþman, uyup ona olma piþman
Hakk’a kulluk, en büyük þân; gerçek mü’min, olmak gerek.
Hakk’a kulluk, en büyük þân; gerçek mü’min, olmak gerek.
Mecit Aktürk