İyiyim...

Bugün indirdim çerçeveli resmini
kýrýk kapaklý dolabýmdan..
Ýçimde anlamsýz bir burukluk ,
Piþman olmayacaðýmý bildiðim bir özgüven vardý..
Rahat vermezdin
gözlerinle yer’din ömrümü..
Gizli bir þey yapamayacak hale geldim artýk,
her þey’de senden izin almam gerektiðini hissederdim..
Gözlerim ister istemez kayardý gözlerine..
Dayanamaz aðlardým..
Çok zor oldu;
Resimlerin yapýþkanlarýný çýkarýp , resmi cebime koymak..
Arkamdan anýlar , hasretin , saçlarýn , geçmiþim hep küfür yaðdýrdý..
ama yapmalýydým
daha fazla senli yapamýyordum..
özür dilerim..
sana olan aþkýmý görmezden gelip , senin bana olan aþkýný hiçe sayarak yaptým bunu..
Piþmanlýk yok , vicdaným rahat..
Terk etmek giderek olmaz sevdiðim..
Gideceksen senden eser kalmayacak
Arkanda , hatýrlatýp kötü þekilde andýracak þeyler býrakmamalýsýn..
gidecektin bari neden resimlerini býraktýn miras gibi..
Beni ev’imle zor durumda býraktýn ?
kalbimle
aramý bozdun ?
bana hayatta yapýlabilecek en acýmasýz þeyi yapmadýn mý ?
bunu gayet iyi biliyorsun
geçmiþimde sýklýkla ihanetler oldugunu ?
ihanet defterime bir imza da sen attýn , vay be..
Ama iyiyim.. ya
bu bana yeter..
senin kalbin , seni bu þekilde ne kadar daha yaþatacak çok merak ediyorum
O kalp bedenin de daha nasýl kalacak.. ?
Bedenenin o sevemeyen kalbi daha nasýl taþýyacak..
Ölsen bile kurtaramazsýn ya avut bakalým kendini o’nla..

Tarýk Nohut
Sosyal Medyada Paylaşın: