Bir yaným ayrýlýk kokuyor þimdi... Sensizlik sonrasý sessizliðin içinde Tutunduðum duvar üzerinde ýþýk oyunlarý Yalpalarken iskeleye baðlý sandal Kadife sesleniþlerin Çýnlarken kulaðýmda Açmaya çalýþtýðým penceremden Görüyor musun sen de? Hazin bir yokluk Akýp gidiyor, Marmara’ya
Karartýlý dünün güncesini yaþýyorum
Kaldýrýmlara düþen adýmlarýmý peþkeþ çekiyorum Kokusu birbirine karýþmýþ Kandýrýlmýþ kýrmýzýlý kadýnlarýn Döl tutmuyor artýk yürekleri Akýp gidiyor meçhule Bu müphemlik korkutur mu seni de!
Yoksun ve yetim tek baþýna Þimdi, yalnýz, þehri Ýstanbul Gör isterim, duy Sendeleyerek düþerken Kýz kulesinde matem havasý Gri bir perde kapanýyor üzerime Aðýr bir acý dökülüyor havadan Sahil boyunca uzanan Göz çukurlarýma
Yol uzun, çetrefilli Sükût kalýyor senden geriye Çehresi pembe, gözleri cennet
Arkamý dönüp uzaklaþýyorum Sokakta yanan lâmbalardan Gecenin karanlýðýný sen sanarak
Oysa; yeni baþlamýþtým senli þiirler yazmaya Gitmek zorunda mýydýn? Basa basa sevdamýn sýzýlarýndan Tüm soðuklarý senden bilirim Bilsen Sen varsan yanar soba!...
O da bilmez ama sen gibi Seni sende býrakmak ne acý!
Bir fasýl daha geçiyor bak kemancý "Ayrýlýk ayrýlýk Aman ayrýlýk. Her bir dertten âla Yaman ayrýlýk.”
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.