Sen gittin soldu güneþ gün bildim geceleri
Âsûde dünler rüya, mutluluklar "an" oldu
Hüzne bandým kalemi aðlattým heceleri
Kâgýtlar sýrýlsýklam gözyaþým ziyan oldu
Ne zaman hayal kursam hicranaydý varýþým
Hüsrân ile son buldu zaman ile yarýþým
Aþkýmý ikrâr ile yalvarýýþ-yakarýþým
Nezdinde naza sebep hadsiz hezeyân oldu.
"Vuslat" yüksek basamak aþýlmasý zor eþik
Sensiz sevda sarayým keder veren boþ beþik
Þimdi bîtap, bîçare düþlerim delik deþik
Tebessüm çehreme zül sýrlarým ayan oldu.
Yaksa da yüreðimi her gün fýrtýna, ayaz
Ne mucize bekledim ne bahtýmdan imtiyaz
Yýllarca "belki" deyip ettiðim onca niyaz
Ýcâbeti imkânsýz, beyhûde beyan oldu.
Birgün yolun düþerse bakýp küskün hâlime
Sorma "sebep ne" diye sükût-u hayâlime
Takvimler gün sayarken, an be an, visâlime
"Bir ömür boyu" deyip, ahdinden cayan oldu.
Arzum Kerem olmakken mutluluk hikâyende
Azap gülleri açtý ruhumda himâyende
Kanat takmýþ, göklere uçacakken, sayende
Dünya gönlüme zindan her yer Âþiyân oldu.
Mecit Aktürk