DARMADAĞINIM

Mert, sevdiðinin uðruna dünyayý yýkar,
Geleceðinden vazgeçer ayazda kurur da
Her mertin talihinde bir namert olur
Ýþte buna burkulur.
Damarlarýmda dolaþan kaným damla damla çekildi,
Yavaþ yavaþ tükenmeye baþlýyorum
Yaþama arzumu tüketti kaderim,
Ayakta duracak mecalim yok,
Dayanak olacak dost bulamadým,
Bindiðim bütün salýncaklar duruyor.
Ne feryadýmý duyup gelen var
Ne de dönüp te yüzüme bakan.
Acýlar içinde çýrpýnýp duruyorum,
Ýnceldiði yerden koparacak gidiþat
Dönüp dönüp maziye bakýyorum
Bana gülmeyi haram kýlan kader utansýn.
Yalnýzdým üþüyordum ayazda,
Varlýðý iliklerime kadar ýsýtýr sanmýþtým
Girdiði dünyamda zindana çevirdi hayatýmý,
Su yataðýn malý ,ölü topraðýn,
Acý ve ýzdýraptýr aslýnda yaþadýðým.
Her ne kadar Azrail’e her seferde caz yapsa da
Yüreðim þimdi darmadaðýn.
Tek söz etmeden gidiyorsam
Kalanýn verdiði acýlarla
Baþbaþa kalmasýný istememdendir
Yoksa kusacaðým zehir kalaný taþ eder.

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: