Yol Sonunda Reddiye

Kimse ihtiyaç duymasaydý sevgiye
Güzel ve kýsa anlardý. Yoksa hayalim,
Hayalimle mi dolmuþtu billûr þiþe?
Itýr yok, þiþe boþ, hiçlik kasýrgasý;
Duygu tanýmaz bir karayel iþte...
Bir karayel bu þimdi kasýp kavuran,
Son yolculuðunda yürek kadýrgasý.
Suç onun, sevgiye ne gerek vardý...
Dost sesler mutluluktur ýtýr dolu ve billûr,
Bir gün boþalýr içi bir sesin, mâlum olur,
Artýk kalbimiz kutup denizinde ve yalnýz.
Tanrým suç kimindi, nerde hata yaptýk?
Keþke sevgiye muhtaç olmasaydýk...
Ýþte ama lâkin ricâ ederim fakat,
Þimdi asla ona gerek duymasaydýk...
Ne kadar uzardý düþler, günlerse çok kýsaydý
Olaylar geçip gitti, yüreðim yerinde saydý
Bir yere varamadý, ölümse arkasýnda,
Suç onda sevgiye ne gerek vardý?
Hep baþka þartlar düþlerdi, bir de uzak iklimler
Gidenlerden güzel miydi gelen mevsimler?
Yolda düþüp kaldýlar þimdi unuttum kimler,
Lütfen lâkin ama tekrar söylemeliyim,
Kimse sevgiye muhtaç olmasaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın: