Ave Praha

Can akýmý küçük bir kediden geçer,
Üç günlükken ölür kedi, daha nice...
Daha nice iletkenden,
Geçmeyi sürdürür akým; Bu gece
Bilmem nedendir sustu þarkým.
Batan günün kýzýllýðý yayýlýrken,
Þarký baþlamýþtý ve sesler...
Sesler Vaslav bulvarýndan,
Bir erganun âhengiyle doðup,
Külâhlý kulelerine þehrin
Topkapý Sarayý’ndaki kardeþlerinin
Selâmlarini henüz sunmuþtu ki;
Bilmem nedendir, sustu þarkim.
Bunca Bohemya kralinin,
Anilarini yaþatan Prag, sen
Degiþen düzenlerle sarsilmadin...
Hatirlatma bana bizdeki
Sulugöz ve içten olmayan özlemi...
Bir Ortaçag katedralimiz sayilan
Bergama Ulucâmii’ne uðramadan
Sâdece antik kenti gezdikten sonra,
Cehennemî otobüslere dolarak,
Cehennem olan kýrolarý ve Tünel’de,
Galip Dede’ye baþ çevirip bakmadan
Sent Antuan’a seðirten zontalarý...

Bizim iþimiz çok zor biz ki,
Nazým Hikmet’in ve Yahya Kemal’in
Âkif’in ve Hacý Bektaþ’ýn
Hâþim’in ve Pir Sultan’ýn
Yüreklerini anlarýz.
Ýslav kederinden ve Tanburi Cemil’den
Ayrý zevkler devþiren derviþleriz ki,
Yâremiz merhem kabul etmez

Kokteyllerden sormak ile,
Köftelere saplanan kürdan mýzrak ile
Belli olmaz ahvalimiz...
Fakat sayýlýrýz parmak ile,
Kýrmak ile de tükeniriz...
Tükendik bile,
Hüvelbaki...
Hemþerilerinin vefâsý sana,
Mübarek olsun ey Prag
Biz bedbaht ettik Dersadet’i;
Saðol, beni karþýladýn,
Þimdi de bulvar ve köprülerinde,
Heryere taþýdýðým dertlerimle,
Beni baþbaþa býrak.
Sosyal Medyada Paylaşın: