aynalar dolaþýyor, bu kentin aynalarý; sözlerim sisli sözler ve aþklar kýrýlmada; aþklardan isteniyor, ah, orda olmalarý... kendini odalara benzeten odalarda, aynalar göðe aðar, bu kentin aynalarý; kimi dilerse onu göstererek, buyurman kim bilir hangi yazda býrakmýþ anýlarý? sen sýdre, sen son aðaç, yeþil döþek ve yorgan... bilirsin, kalp gözüne ayn’a gerek... -ve soru- lar uzuyor isra’da... aksam çürük ve sari lambalar yükseliyor, sýrlarla, göðe doðru; ve toplanýp geliyor gece yolculuklarý...
ah, aþklar paslanýyor, kent saklarken onlarý; bencileyin hep ayna yerine koyuyor anýlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.