herkes öteki gibi duruyor... akþam da durduðu yerde durmuyor artýk; yolcu yolu kuþatýyor durmadan; kapanýyor ’Zaman’ denen karanlýk...
hiçbir þeyde yok gibi ve herþeyde var; sýkýþmýþ birileri ara yerde; kalbim! durma yetiþ eski yazlara! nedense bir durgunluk var saatlerde...
herþey nasýl da bütündü bir zaman: þimdi bahçe eksik, güllerse yarým; kar yaðar, hüzün bile yok... ve nerdesiniz, âh, evet nerdesiniz, yoksaydýklarým?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.