BİR GÜN

Bu gününü de aç geçiren zavallý
yarýnýnýn tokluðu hesabýna daldý gitti
belki haklý belki haksýz ama birileri týka basa tokken
o açlýðýna yenik düþtü
ve can aldý
mal aldý
belki de sonradan duyduðu acý ve piþmanlýkla,
piþmanlýkla geçen günler içinde bir günün hayaliyle
ah keþke bir gün daha yaþayabilseydim
diyerek verdi son nefesini
bir günün hayaliyle öldü gitti
anasýnýn karnýndan yeni doðmuþ bir bebek
ucu paslý bir iðnenin hainliðinde
anasýný göremeden büyüdü,
kapýdan döndürüldü parasý yok diye
kapý kapý hastanelerde dolaþtý
ve yine bir hastane kapýsýnda
kendi elleriyle verdi canýný topraða
üç kuruþun yokluðunda
bombalar yaðarken bebelerin göz yaþlarýna
midesinde kurþunlar birikmiþ
babanýn feryadý da çare olamadý çaresizliðe
ne analar, ne babalar, ne çocuklar öldü, sakat kaldý.
Yine de ihtiyaç duyulmadý insanlýða
topraklar çorak
dudaklar suya muhtaç
çatlarcasýna yürekler yardým bekledi
yine de bana mýsýn demedi
canlýlarýn en akýllý akýlsýz acýmasýzý
yýlanýn zehrinden daha beter akýttý zehrini
daha gün yüzü görmemiþ masumlarýn yüreklerine
doðru söyleyenin yolculuðu son buldu.
Þehirler daha büyük þehirlere gebe kaldý
dünyanýn dört bir yanýnda
savaþ çýðlýklarý atan
vahþete kapýlmýþ
yüzlerini hýrs, kin ve nefret bürümüþ insanlar
bir karýþ toprak uðruna
can aldý
can verdi
karþýsýndakinin de insan olduðunu göremeden.

Nice bir günleri olan insanlar nice nice günler yaþadýlar
ama acý ama tatlý nice günler.
Þimdi ne dünleri
ne bugünleri
ne de bir günleri var artýk
geriye sadece kendilerinden býraktýklarý
bir sürü
bir yýðýn
bir gün…

Þeref Ýzgü – Nisan, 2006 / ÝZMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: