Çocuktuk-Bedirhan Gökçe'nin Sesinden

Çocuktuk,
Küçücük ellerimizle, çamurdan,
Kocaman kamyonlar, atlar yapardýk,
Sonra bindirirdik düþlerimizi,
Alabildiðince sýnýrsýz.
Olabildiðince uzak,
Belki, daha önce keþfedilmemiþ,
Belki, keþfetmeye geç kaldýðýmýz.
Uzak diyarlara gider, gelirdik,
Gittiðimiz her yer, bizim bilirdik.

Denize girerdik,
Kýyýsý olmayan uçsuz, bucaksýz,
Gökkuþaðýnýn peþinden koþardýk,
Yýldýzlarý sayardýk geceleyin,
Güneþin doðuþunu izlerdik bir kayadan,
Ve batýþýný.
Çiçekli bir bahçede sere serpe yatardýk.
Biz bu güzel þeyleri, hep düþlerde yaþardýk.

Düþlerimizden, soyunduðumuz zamanlarda,
Yine, o tozlu köyü sevmekti tek gerçeðimiz,
Mecburi.

Çocuktuk,
Zengezur dan, Doðubeyazýt a yürürdük,
Yýrtýk çoraplar içinde, üþürdü ayaklarýmýz,
Sýrtýmýz parkasýz,
Kar-beyaz oluyordu, saçlarýmýz,
Avuçlarýmýzý ovar,
Donmamak için türküler söylerdik,
Baðýra, baðýra,
Acý dan ve sancý dan.
Sonra, bir bölük asker misali koþardýk,
Koro halinde tekrar,
’’Ay akþamdan ýþýktýr, yaylalar, yaylalar.’’

Her sabah ayný iþtahla yürürdük.
Yol biter sabrýmýz hiç bitmezdi.

Beslenme çantamýz yoktu,
Naylon poþet içinde, iki dilim katýksýz ekmeði,
Kimse görmesin diye kitaplarýmýzýn içine saklardýk.
Zira, arkadaþlarýmýz görürlerse,
Ayýplarlar endiþesi hakim di.



Çocuktuk,
Yoksul ailelerin çocuklarý.

Titrek alevli gaz lambalarý,
Yarýnlarýmýza ýþýk tutardý,
Yanabildikleri, dayanabildikleri kadar,
Çoðu zaman, tasarruf olsun diye sobayý yakmazdýk.
Yine de baþýmýz dik ti, boynumuzu bükmezdik.
Ayakkabýlar bir numara büyük,
Elbiselerse birkaç beden geniþ,
Bir sonraki sene giyilsin diye,
Bir önlüðü, en az üç kardeþ giyerdi sýrayla.
Yoksulluk,
Kurþun gibi içimize iþlenmiþ,
Ve biz o kurþunla yaþamayý çoktan öðrenmiþtik.


Ve yine, her þeye raðmen,
Düþ kurmaya devam ediyorduk, boyumuzdan büyük.
Umudun yakasýný hiç býrakmýyorduk.
Mýsra mýsra büyüyor,
Kocaman birer cümle oluyorduk.

Siyah beyaz bir dünyada,
Rengareng çiçekleri,
Pembe, pembe yanaklarda gülüþleri
Tarlalarda baþaklarý,
Gökyüzünde, güvercin sürülerini düþlemek.
Gerçek olmayacak düþler deðildi.

Þiir: Serkan Uçar

Yorum: Bedirhan Gökçe
Sosyal Medyada Paylaşın: