Belki bahtiyarsýn bu gece yýkanmýþ gök yýldýzlar yeþermiþ taze çiçeklerin mis kokusunu çekerken sen
aðlamaya gitmiþtir belki de mavisinde göðün ay yýldýzlara emanet koca bir demetle yalnýzlýðýn peþinden
Neden geceden söz eder durur ki bunlar oysa sen bahtiyarsýn bu gece yýldýzla bezenmiþti hani gök oysa aðlayan bulutlarda var fiþlerini çekmeye gittiler gözlerin görmedim görmedim deme hiç anlamazsýn
Gündüzün nedir ki aðlamak sokak ortasýnda zekat mý daðýtsalardý isim isim yazdýrmalý betonlara belki de benim okulum camim bahçem
Belli ki bunlar aðýr adamlar gözünde karacamlý gözlükleri gece gezerler yalýnayak aðlamak iþte bu olsa gerek gece karanlýðýnda yalýn yürek
Sevmekte böyle deðilmiydi caným bir söz ve gözden uzanan aydýnlýk söz dediysek fýrtýnalarda denizin göbeðinde ölümü kaþýmaktý aþkýmýz
þimdi mevsimlerden oniki çekirdeðin hikayeleri sallanýyor mum ýþýðýnda uzaklara bir sandal yolculuðunda insanlýktan uzaklaþmýþ olmalýyým bir ben varým bir demet yýldýz ve çocukca aðlayan birkaç bulut belli ki üç beþ yaþýnda biberonu düþmüþ denizlere
Uzaklara yolculuktayým kimse gelmedi yalnýzlýðýma aðlamayý çok özledim þimdi uzaklarda bir yerde kimsesizlerin bile görmediði deniz ötesi bir yolculuktayým aðlayarak bir bulut gibi ama bir demet yýldýzla
sen bahtiyarsýn bu gece izlediðin yýldýzlara sinmiþtir gözüm kokladýðýn bir avuç düþlerin olmasýn bahardan kalan
ama bir demet yýldýzla
ve ay bende saklý...
Ümit Berhami... Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜmitBerhami Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.